16 tot en met 18 april
Door: Patricia van de Ven
Blijf op de hoogte en volg Patricia
18 April 2016 | Spanje, Pamplona
16 april
Heerlijk geslapen, lekker ontbeten, een lunch sandwich mee en daar gaan we weer. 20 km voor de boeg tot aan Roncesvalles. Het stormt vandaag en het is nog een hele klim. Ik dacht dat we gisteren de zwaarste klim gehad hadden. Vandaag, achter iedere bocht wachtte ons wederom een klim. Ik dacht: het is maar goed dat we van tevoren niet weten hoe het gaat zijn. Iedere keer zie je een klein stukje tot de volgende bocht en denk ik: dit kan ik. En zo gaat het iedere keer weer: “ moment to moment, step by step”.
Ik liep vandaag samen met Judith, een stukje ouder, en erg gelijkgezind. Ieder in ons eigen tempo, maar wel samen. Veel sneeuw gezien vandaag. We hadden al besloten dat we de makkelijke afdaling zouden nemen. Wel langer maar makkelijker. Alleen die wind. We werden echt van onze sokken geblazen, dus héél rustig aan, echt stapje voor stapje. Ik heb tussendoor gedacht dat we maar moesten gaan kruipen…Toen we er bijna waren en blij waren dat we dit overleefd hadden, maakte Judith een misstap en valt op haar hoofd. Dat zag er niet goed uit. Bloed en blauw en gelijk een dik oog. Auto aangehouden en gevraagd of ze haar naar de albergue wilden brengen. Waarschijnlijk zal ze morgen een dagje rust moeten houden.
Het laatste stuk liep ik weer heerlijk alleen door het bos en zo heerlijk om dan aan te komen na 7 uur lopen en afzien. Slapen in het klooster. En omdat Judith een VIP kamer kreeg, kreeg ik hem ook. Ik ga nog meemaken wat afzien is qua slapen in een boven bed met heel veel mensen in een kamer, maar vannacht nog even niet! ;-))
’s Avonds naar de pelgrimsblessing in de kerk. Zowaar, ik zong toch zomaar de Latijnse liederen mee… blijkbaar en goede opvoeding genoten. Verder saai en Spaans tot we aan het eind een pelgrims zegening kregen. De Spaanse pastoor begon in alle talen die aanwezig waren een blessing Uit te spreken, hij deed Japans en Koreaans, maar geen Nederlands. Het was ook niet te verstaan, maar wel aandoenlijk.
17 april
Na een slechte nacht in mijn prachtige VIP ruimte met 40 anderen ;-) , afscheid van Judith en een sober ontbijt, zijn we om 7.30 uur vertrokken met Charlotte uit London, Bob uit Schotland, Mick uit Tennessee en Günther uit Duitsland. De voorspelling was: een dag vol regen en we kregen een prachtige zonnige dag. Heerlijk wandelweer. De kunst blijft toch wel tijdens zo’n lange wandeling dat je in je eigen ritme blijft lopen. De eerste week werkt duidelijk op mijn fysieke lijf. Het schijnt te wennen. We wilden lopen tot Zubiri, maar daar aangekomen voelde ik me nog zo fit dat de volgende 5,5 km tot Larrosoana er ook nog wel bij konden. Uiteindelijk kwam ik ( bijna) kruipend aan. Blij dat we er waren. 8 uur lopen over 27 km. Pittige tocht. Ik heb nog een koprol gemaakt over een gladde steen. Gelukkig prima terecht gekomen, net als 2 dagen geleden overigens, toen ik uitgleed bij de sneeuw en een zachte landing maakte in een bed van bladeren en in de zachte sneeuw. Dat komt wsch door al die geluksdingetjes die ik bij me draag. Thanks! Ik slaap nog steeds in onderste bedden, dit keer met 5 mannen. Ik ben wel steeds de enige die alle talen spreekt. Soms handig, maar om nu altijd het woord te moeten doen en alle talen bij elkaar te brengen? Het pelgrims menu bevatte dit keer gelukkig een heerlijke groene salade… dat was al even geleden. Slaap zacht.
18 april
Vandaag samen met Mick op weg naar Pamplona. Ontbijt ( zalige tortilla met courgette)met koffie na 5 km. Weer veel klimmen en dalen met moeie benen. Prachtige natuur langs de rivier en al snel in het stedelijke aangekomen. Vertaler gespeeld voor Mick die zijn overtollige ballast naar Santiago wilde sturen, zijn bril moest laten repareren een een Spaanse simkaart nodig had. Ja, ik weet het: ik loop weer voor een ander te zorgen. Ik mag nodig weer alleen op stap, want daar deed Ik het voor, toch? Ik verwacht dat het zichzelf oplost. Na 4 uur aangekomen in een prachtige Albergue, gerund door een lief Duits echtpaar. Zij doet me erg denken aan Henriëtte… weer 20 km er op zitten. Ik wilde eigenlijk Pamplona overslaan, want heb niet zo’n behoefte aaan de stad, maar mijn benen vonden het wel mooi zo. Hier lig ik op de meisjes kamer met 3 andere jonge meiden. Ben benieuwd. Ik verwacht voor morgen een heel rustig dagje tot voorbij Pamplona en dan op krachten komen voor de steilste afdaling van de Camino.
Buen Camino! Met dank aan Claudia die alles voor mij op de site zet, zodat ik niet hoef te stressen met slechte Wi-Fi!
Heerlijk geslapen, lekker ontbeten, een lunch sandwich mee en daar gaan we weer. 20 km voor de boeg tot aan Roncesvalles. Het stormt vandaag en het is nog een hele klim. Ik dacht dat we gisteren de zwaarste klim gehad hadden. Vandaag, achter iedere bocht wachtte ons wederom een klim. Ik dacht: het is maar goed dat we van tevoren niet weten hoe het gaat zijn. Iedere keer zie je een klein stukje tot de volgende bocht en denk ik: dit kan ik. En zo gaat het iedere keer weer: “ moment to moment, step by step”.
Ik liep vandaag samen met Judith, een stukje ouder, en erg gelijkgezind. Ieder in ons eigen tempo, maar wel samen. Veel sneeuw gezien vandaag. We hadden al besloten dat we de makkelijke afdaling zouden nemen. Wel langer maar makkelijker. Alleen die wind. We werden echt van onze sokken geblazen, dus héél rustig aan, echt stapje voor stapje. Ik heb tussendoor gedacht dat we maar moesten gaan kruipen…Toen we er bijna waren en blij waren dat we dit overleefd hadden, maakte Judith een misstap en valt op haar hoofd. Dat zag er niet goed uit. Bloed en blauw en gelijk een dik oog. Auto aangehouden en gevraagd of ze haar naar de albergue wilden brengen. Waarschijnlijk zal ze morgen een dagje rust moeten houden.
Het laatste stuk liep ik weer heerlijk alleen door het bos en zo heerlijk om dan aan te komen na 7 uur lopen en afzien. Slapen in het klooster. En omdat Judith een VIP kamer kreeg, kreeg ik hem ook. Ik ga nog meemaken wat afzien is qua slapen in een boven bed met heel veel mensen in een kamer, maar vannacht nog even niet! ;-))
’s Avonds naar de pelgrimsblessing in de kerk. Zowaar, ik zong toch zomaar de Latijnse liederen mee… blijkbaar en goede opvoeding genoten. Verder saai en Spaans tot we aan het eind een pelgrims zegening kregen. De Spaanse pastoor begon in alle talen die aanwezig waren een blessing Uit te spreken, hij deed Japans en Koreaans, maar geen Nederlands. Het was ook niet te verstaan, maar wel aandoenlijk.
17 april
Na een slechte nacht in mijn prachtige VIP ruimte met 40 anderen ;-) , afscheid van Judith en een sober ontbijt, zijn we om 7.30 uur vertrokken met Charlotte uit London, Bob uit Schotland, Mick uit Tennessee en Günther uit Duitsland. De voorspelling was: een dag vol regen en we kregen een prachtige zonnige dag. Heerlijk wandelweer. De kunst blijft toch wel tijdens zo’n lange wandeling dat je in je eigen ritme blijft lopen. De eerste week werkt duidelijk op mijn fysieke lijf. Het schijnt te wennen. We wilden lopen tot Zubiri, maar daar aangekomen voelde ik me nog zo fit dat de volgende 5,5 km tot Larrosoana er ook nog wel bij konden. Uiteindelijk kwam ik ( bijna) kruipend aan. Blij dat we er waren. 8 uur lopen over 27 km. Pittige tocht. Ik heb nog een koprol gemaakt over een gladde steen. Gelukkig prima terecht gekomen, net als 2 dagen geleden overigens, toen ik uitgleed bij de sneeuw en een zachte landing maakte in een bed van bladeren en in de zachte sneeuw. Dat komt wsch door al die geluksdingetjes die ik bij me draag. Thanks! Ik slaap nog steeds in onderste bedden, dit keer met 5 mannen. Ik ben wel steeds de enige die alle talen spreekt. Soms handig, maar om nu altijd het woord te moeten doen en alle talen bij elkaar te brengen? Het pelgrims menu bevatte dit keer gelukkig een heerlijke groene salade… dat was al even geleden. Slaap zacht.
18 april
Vandaag samen met Mick op weg naar Pamplona. Ontbijt ( zalige tortilla met courgette)met koffie na 5 km. Weer veel klimmen en dalen met moeie benen. Prachtige natuur langs de rivier en al snel in het stedelijke aangekomen. Vertaler gespeeld voor Mick die zijn overtollige ballast naar Santiago wilde sturen, zijn bril moest laten repareren een een Spaanse simkaart nodig had. Ja, ik weet het: ik loop weer voor een ander te zorgen. Ik mag nodig weer alleen op stap, want daar deed Ik het voor, toch? Ik verwacht dat het zichzelf oplost. Na 4 uur aangekomen in een prachtige Albergue, gerund door een lief Duits echtpaar. Zij doet me erg denken aan Henriëtte… weer 20 km er op zitten. Ik wilde eigenlijk Pamplona overslaan, want heb niet zo’n behoefte aaan de stad, maar mijn benen vonden het wel mooi zo. Hier lig ik op de meisjes kamer met 3 andere jonge meiden. Ben benieuwd. Ik verwacht voor morgen een heel rustig dagje tot voorbij Pamplona en dan op krachten komen voor de steilste afdaling van de Camino.
Buen Camino! Met dank aan Claudia die alles voor mij op de site zet, zodat ik niet hoef te stressen met slechte Wi-Fi!
-
18 April 2016 - 15:44
Chris:
Hallo Patje,
Heerlijk de beschrijvingen van je tochten te kunnen volgen. Wat een ervaringen, allerlei verschillende mensen, maar zeker de fauna en de flora. Geef je ogen dubbel en dik de kost, zeer zeker ook om geen misstap te doen.
Groetjes en tot binnenkort.
Wim en Chris -
18 April 2016 - 16:44
Kris:
Wat gaat het goed hè Patricia ! Die training van je was dus echt niet overbodig ! Natte en losse stenen zijn mijn grote angst altijd ....
Geniet van alles wat je tegenkomt !!!!!!
Buen Camino ! -
18 April 2016 - 18:32
Jell:
Wat een geweldige verhalen! Ik geniet en vind je zo stoer! Kuzzz -
18 April 2016 - 19:54
Wille Straathof:
Jemig Patricia, ik was al trots op je, maar het wordt alleen maar meer! Geweldig wat je doet. Heerlijk om te lezen wat je allemaal meemaakt. Bijzonder! Liefs, Wille
-
18 April 2016 - 20:24
Ria Van De Ven:
Wat een tocht. Ik dacht eerst dat je het weekend uitrustte...maar in tegendeel. Knap werk en eenmaal sociaal, blijf je sociaal..dat is ook je vak! Geniet weer van de volgende route met liefs vanuit mijn stille tuin... -
18 April 2016 - 20:27
Karien Rodrigues:
ik kan alleen maar bewondering voelen !!!
dikke kus ! -
18 April 2016 - 22:53
Cesc:
Spanje! -
19 April 2016 - 01:27
Carla Van De Ven:
Ik Leef helemaal met je mee! Fantastisch Patje!!!!
-
19 April 2016 - 14:27
Yvonne:
Tjonge, je hebt er flink de pas in met 25 km op een dag. En wat 'toevallig' nou weer dat je als tolk op mag treden. Mensen helpen, uit en thuis is het motto. Ennuhh....je mag ook alleen wandelen hoor en soms moet je dat veroveren (op jezelf). Ik snap best dat men (mannen :-)) het gezellig vindt om met jou te wandelen. Dat vind ik namelijk ook. Geniet van je weg en wat je tegenkomt.
Buen Camino en liefs van ons -
19 April 2016 - 18:17
Annke Rodrigues:
Waw Patricia, ik vind het ongelofelijk wat jij daar presteert! Hoedje af! Ben zelfs ook een klein beetje jaloers, maar weet niet of ik dit zou kunnen. Wens je een boeiende verderzetting. Good luck en liefs
-
19 April 2016 - 21:51
Maria En Frans:
Om jaloers van te worden als je zoals wij geen goeie benen meer hebt en ook de lucht ontbreekt. Maar we genieten van je levendige verhalen en vertrouwen erop dat het een verrijking is van jou, toch al fantastische persoonlijkheid. Maria laat ook hartelijk groeten evenals ik ... Frans -
20 April 2016 - 19:23
Engelien:
Hoi Patricia , geweldig om jou avonturen te lezen. Je kan het ook goed opschrijven !
Heel veel plezier tijdens je "wandeling "
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
