25, 26 en 27 april
Door: Patricia van de Ven
Blijf op de hoogte en volg Patricia
27 April 2016 | Spanje, Agés
25 april naar Cirueña
Het ochtend ritueel op zo’n pelgrimskamer zou je eigenlijk op moeten nemen. Qua beeld zie je niet veel want iemand begint in het donker, soms met een hoofdlampje op, maar heel veel gaat op de tast. Rond 5.45 uur begint het en langzaam maar zeker komen steeds meer bedden in beweging. Er wordt niet gesproken, hooguit gefluisterd en ieder doet zijn eigen inpakroutine. Het enige dat je hoort, zijn ritsen, plastic zakken en zakjes, geschuif van rugzakken, alles gaat weer op zijn eigen plek in de rugzak in alle rust: op naar een nieuwe wandel dag.
Vandaag vanaf Ventosa eerst via Najera (koffie, 11 km) en dan Azofra ( 5 km, lunch) naar Cirueña (10 km, albergue). En prachtige tocht, inmiddels in Riojastreek. Wat hou ik toch van dit seizoen in Spanje: het lichte groen van de lente, vandaag een stralende zon en een prachtig blauwe lucht. Langs heel veel wijngaarden en in de verte de sneeuw van de Pyreneeën. Echt genieten.
Een flinke klim aan het begin. Zo mooi als je dan over deheuvel komt en weer een compleet nieuwe vallei tegemoet gaat. Vandaag goed mijn best gedaan om kleinere stappen te nemen en écht mijn eigen tempo aangehouden. In de praktijk betekent dat dat Günter en Bob vooruit gaan en Mick en ik op het gemakje achteraan komen, pratend over het leven (als we bergaf gaan) of in stilte ( als we bergop gaan) óf dat ik na een break eerder vertrek en dan ook heerlijk in mijn eentje een stuk loop.
Het venijn zat vandaag écht in de staart: de laatste 2 km fors bergop en toen we in Cirueña aankwamen, nog 3 km het hele dorp door voor we bij de albergue aankwamen. Maar het was weer de moeite waard. Heerlijk een rustige kamer met 4 en vanavond lekker eten met de rest van het gezelschap hier.
Ik ben nog steeds de mama van de groep, maar maak je geen zorgen: ik loop niet te zorgen, word steeds zeer voorkomend behandeld: de deur wordt voor me geopend, de stoel onder me geschoven, als ik alleen beneden zou willen slapen, dan zou dat geen probleem zijn. Ze houden me in de gaten en het is wel eens lekker me hierin te wentelen ;-)
26 april naar Belorado
Wat is lekker slapen toch veel waard. Dit was in ieder geval een goeie en dat mag ook wel want vandaag staat er ruim 30 km gepland tot aan Belorado.
Er zijn zo een aantal albergues langs de route met een gouden randje en dit is er wel een van. Goede bedden ( ze kraken nogal als je erin klimt), maar vooral hartelijke mensen. Gisterenavond hebben ze ons een heerlijk maal voorgeschoteld, met 10 personen van 8 verschillende nationaliteiten aan tafel. Bijzonder. Leuk ook om te zien hoe Günter opleeft als hij Duits mag praten…
Als eerste gaan we vandaag via Santa Domingo de la Canzada om de haan in de kerk te bekijken. Ach, het stelde niet veel voor, maar de legende was wel grappig. De koffie namen we in Grañon en de lunch pas in Redecilla de Camino, want er moesten vandaag kilometers gemaakt worden, dus geen tijd voor al te veel gelanterfanter.
Veel gepraat en gereflecteerd over waarom nu toch die Camino. Want als je ergens aan kilometer 20 á 25 bent en alles doet pijn, ga ik me dat wel afvragen. Inmiddels zijn me wel een paar dingen duidelijk. Ik vind 60 worden een hele hobbel, niet zozeer om het ouder worden ( je bent zo oud als je je voelt), maar wel omdat het einde onafwendbaar dichterbij is dan het begin en de tijd alleen maar sneller gaat…
Daarnaast is het een giga uitdaging om dit vol te houden. Ik realiseer me dat ik, al toen ik 16 was, pijn had in mijn voeten, dat ik toen al hetzelfde gevoeld zou hebben als waar ik nu doorheen ga. Leeftijd maakt niet uit in deze. Pijnstillers waren mijn beste vrienden in tijden van hoofdpijn, wist niet dat ze ook geschikt waren voor andere pijntjes. En weet je wat fijn is: iedere ochtend is alle pijn weer verdwenen. Kunnen we weer opnieuw beginnen ;-) En verder? Ik weet al wie ik ben en wat ik waard ben. Gelukkig heb ik daar geen Camino voor nodig.
Rond 16.30 uur komen we aan in een grote albergue in een 8 persoons kamer. Als er na het avondeten nog geen andere slapers zijn, besluiten we de gok te wagen om alle benedenbedden te bezetten en te gaan slapen. Even later komt de beheerder binnen doet het licht aan (wij roepen dat we slapen) en hij zegt gelukkig dat het bezet is… hebben wij even mazzel!
27 april naar Agés
Na een kostelijk ontbijt vertrokken voor een 30 km walk tot Agés. Veel klimmen en dalen vandaag, maar dan hebben we, voor mijn tijd, wel het meeste gehad aan het op en af lopen.
Morgen schijnt er hier sneeuw te vallen, dus denk niet dat het hier écht beter weer is. In de laatste 2 weken hadden we 2 dagen stralend weer, 2 dagen plenzende regen en voor de rest mogen we niet mopperen hoor. Het had allemaal vooral véél natter gekund en dan is het ook gelijk heel modderig. Maar niets van dit alles. We hebben relaxed gelopen, voor mij tot 20 km zonder pijn wat al heerlijk was.
Na San Juan de Ortega (waarvan we wisten dat er alleen een slechte albergue was) nog 4 km relaxed omlaag lopend naar Agés waar we onze allergie vinden aan het begin van het dorp. Om Dit hebben we al geleerd: neem niet de eerste albergue in het dorp. Dat is meestal niet de beste… maar dat weet je meestal niet vantevoren, dus. Het ziet er goed uit, alleen de bedden zijn van voor de oorlog en de matrassen ook.
Dat betekent waarschijnlijk gebroken wakker worden… morgen een pension geboekt in Burgos om weer eens lekker door te slapen!
Het ochtend ritueel op zo’n pelgrimskamer zou je eigenlijk op moeten nemen. Qua beeld zie je niet veel want iemand begint in het donker, soms met een hoofdlampje op, maar heel veel gaat op de tast. Rond 5.45 uur begint het en langzaam maar zeker komen steeds meer bedden in beweging. Er wordt niet gesproken, hooguit gefluisterd en ieder doet zijn eigen inpakroutine. Het enige dat je hoort, zijn ritsen, plastic zakken en zakjes, geschuif van rugzakken, alles gaat weer op zijn eigen plek in de rugzak in alle rust: op naar een nieuwe wandel dag.
Vandaag vanaf Ventosa eerst via Najera (koffie, 11 km) en dan Azofra ( 5 km, lunch) naar Cirueña (10 km, albergue). En prachtige tocht, inmiddels in Riojastreek. Wat hou ik toch van dit seizoen in Spanje: het lichte groen van de lente, vandaag een stralende zon en een prachtig blauwe lucht. Langs heel veel wijngaarden en in de verte de sneeuw van de Pyreneeën. Echt genieten.
Een flinke klim aan het begin. Zo mooi als je dan over deheuvel komt en weer een compleet nieuwe vallei tegemoet gaat. Vandaag goed mijn best gedaan om kleinere stappen te nemen en écht mijn eigen tempo aangehouden. In de praktijk betekent dat dat Günter en Bob vooruit gaan en Mick en ik op het gemakje achteraan komen, pratend over het leven (als we bergaf gaan) of in stilte ( als we bergop gaan) óf dat ik na een break eerder vertrek en dan ook heerlijk in mijn eentje een stuk loop.
Het venijn zat vandaag écht in de staart: de laatste 2 km fors bergop en toen we in Cirueña aankwamen, nog 3 km het hele dorp door voor we bij de albergue aankwamen. Maar het was weer de moeite waard. Heerlijk een rustige kamer met 4 en vanavond lekker eten met de rest van het gezelschap hier.
Ik ben nog steeds de mama van de groep, maar maak je geen zorgen: ik loop niet te zorgen, word steeds zeer voorkomend behandeld: de deur wordt voor me geopend, de stoel onder me geschoven, als ik alleen beneden zou willen slapen, dan zou dat geen probleem zijn. Ze houden me in de gaten en het is wel eens lekker me hierin te wentelen ;-)
26 april naar Belorado
Wat is lekker slapen toch veel waard. Dit was in ieder geval een goeie en dat mag ook wel want vandaag staat er ruim 30 km gepland tot aan Belorado.
Er zijn zo een aantal albergues langs de route met een gouden randje en dit is er wel een van. Goede bedden ( ze kraken nogal als je erin klimt), maar vooral hartelijke mensen. Gisterenavond hebben ze ons een heerlijk maal voorgeschoteld, met 10 personen van 8 verschillende nationaliteiten aan tafel. Bijzonder. Leuk ook om te zien hoe Günter opleeft als hij Duits mag praten…
Als eerste gaan we vandaag via Santa Domingo de la Canzada om de haan in de kerk te bekijken. Ach, het stelde niet veel voor, maar de legende was wel grappig. De koffie namen we in Grañon en de lunch pas in Redecilla de Camino, want er moesten vandaag kilometers gemaakt worden, dus geen tijd voor al te veel gelanterfanter.
Veel gepraat en gereflecteerd over waarom nu toch die Camino. Want als je ergens aan kilometer 20 á 25 bent en alles doet pijn, ga ik me dat wel afvragen. Inmiddels zijn me wel een paar dingen duidelijk. Ik vind 60 worden een hele hobbel, niet zozeer om het ouder worden ( je bent zo oud als je je voelt), maar wel omdat het einde onafwendbaar dichterbij is dan het begin en de tijd alleen maar sneller gaat…
Daarnaast is het een giga uitdaging om dit vol te houden. Ik realiseer me dat ik, al toen ik 16 was, pijn had in mijn voeten, dat ik toen al hetzelfde gevoeld zou hebben als waar ik nu doorheen ga. Leeftijd maakt niet uit in deze. Pijnstillers waren mijn beste vrienden in tijden van hoofdpijn, wist niet dat ze ook geschikt waren voor andere pijntjes. En weet je wat fijn is: iedere ochtend is alle pijn weer verdwenen. Kunnen we weer opnieuw beginnen ;-) En verder? Ik weet al wie ik ben en wat ik waard ben. Gelukkig heb ik daar geen Camino voor nodig.
Rond 16.30 uur komen we aan in een grote albergue in een 8 persoons kamer. Als er na het avondeten nog geen andere slapers zijn, besluiten we de gok te wagen om alle benedenbedden te bezetten en te gaan slapen. Even later komt de beheerder binnen doet het licht aan (wij roepen dat we slapen) en hij zegt gelukkig dat het bezet is… hebben wij even mazzel!
27 april naar Agés
Na een kostelijk ontbijt vertrokken voor een 30 km walk tot Agés. Veel klimmen en dalen vandaag, maar dan hebben we, voor mijn tijd, wel het meeste gehad aan het op en af lopen.
Morgen schijnt er hier sneeuw te vallen, dus denk niet dat het hier écht beter weer is. In de laatste 2 weken hadden we 2 dagen stralend weer, 2 dagen plenzende regen en voor de rest mogen we niet mopperen hoor. Het had allemaal vooral véél natter gekund en dan is het ook gelijk heel modderig. Maar niets van dit alles. We hebben relaxed gelopen, voor mij tot 20 km zonder pijn wat al heerlijk was.
Na San Juan de Ortega (waarvan we wisten dat er alleen een slechte albergue was) nog 4 km relaxed omlaag lopend naar Agés waar we onze allergie vinden aan het begin van het dorp. Om Dit hebben we al geleerd: neem niet de eerste albergue in het dorp. Dat is meestal niet de beste… maar dat weet je meestal niet vantevoren, dus. Het ziet er goed uit, alleen de bedden zijn van voor de oorlog en de matrassen ook.
Dat betekent waarschijnlijk gebroken wakker worden… morgen een pension geboekt in Burgos om weer eens lekker door te slapen!
-
29 April 2016 - 15:44
Chris:
Wel wel wel, ongelooflijk, dapper met man en macht (letterlijk en figuurlijk), dat je die km's verslindt ; altijd met dezelfde voeten en schoenen? Uren worden dagen, de natuur verandert waarschijnlijk zienderogen en al die ervaringen hierover heen, hop naar de volgende km's. Geniet vanavond van een rustige, gezellige en lekkere maaltijd. Je geeft ons n boost om in conditie te blijven en te plannen. Groetjes, Chris -
29 April 2016 - 16:00
Thijs Ploeg Of Van Der Ploeg:
Goede voeding is belangrijk Patrieszzz. Daarom is het heel normaal dat je bij het kiezen van een albergue eerst vraagt of je het keukenpersoneel even mag zien... Want: Never trust a skinny cook! Het zal je anders opbreken de volgende dag ;)
Een gratis adviesje van een niet-meelopende maar wel-meelevende Thies, Thijs, Fonz of Erik. -
29 April 2016 - 16:27
Ria Van De Ven:
Ik zit al te wachten op je verslag....denk dan ook aan mijn tochten en overpeins mijn leven. Was heerlijk. Hoop dat je dat later ook kunt zeggen. Oud worden heeft ook zijn charme....Wij begonnen pas zorgeloos te reizen met 60 !! Maanden kamperend. Houd maar lekker vol en doe veel levenservaring op. Jouw wandelgebied hebben wij ook helemaal uitgekamd. 20 jaar geleden...Een bevlogen vriend van ons uit Roosendaal liep jouw tocht toen helemaal op geiten wollen sokken...alle 2000 km. Sterkte en veel moois. Liefs T.Ria -
29 April 2016 - 22:12
Ekke :
Hoi Patricia,
Wat een herkenbaar stukje heb je geschreven. We genieten ervan. Ten eerste het ochtendritueel van het inpakken van de spullen. Iedereen in het donker aan het grutten, terwijl er waarschijnlijk niemand meer slaapt. Alleen doordat het donker is weet je dat niet van elkaar. Dit zou je trouwens ook als een mooie metafoor kunnen zien? Dan vervolgens die dagelijkse vraag: "waarom doe ik dit eigenlijk?". Wellicht kom je nooit op een sluitend antwoord, maar een ding kan ik je verzekeren: dit is een onvergelijkbare waardevolle ervaring die je de rest van je leven meedraagt en dan is het antwoord niet meer relevant.
Ik zou zeggen: hou vol hou vol, je doet het voor je lol. In ieder geval lol en genieten horen er ook bij en als ik dit blog lees ontbreekt dat gelukkig niet.
Heel veel genoegen toegewenst, ook van Yvonne. -
30 April 2016 - 13:32
Marianne:
Lieve Tries, Wat een verhalen weer! Als ik het zo lees bekruipt ook mij wel eens de gedachte
" waarom doe je zoiets" . Maar ongetwijfeld is het een ervaring waar je nog jaren op kan teren. Ik vind je ontzettend stoer en kijk uit naar je berichtjes. En ja die voeten....
Wij zijn trouwens bij Claudia geweest. Wat een leuke flat en wat doet ze het goed!
Een opsteker voor jou en hou vol !
Dikke hug xxxx -
30 April 2016 - 15:41
Ilse:
Wat een stoere belevenissen allemaal! Geweldig om te lezen lieve Patries! :)
Veel geluk en succes de komende dagen! x -
01 Mei 2016 - 10:59
Hannemieke:
Wat heerlijk om je verslag eindelijk te kunnen lezen, wist via Kris gelukkig wel hoe het gaat!
Geweldig zusje, hopelijk met de zon die laatste week. Veel liefs
-
01 Mei 2016 - 12:56
Maria En Frans:
We kunnen ons moeilijk voorstellen dat deze sisyfusarbeid echt zo onzinnig of zinloos is zoals je zelf wel (tussen de regels door) schrijft en tijdens momenten dat het te zwaar wordt jezelf afvraagt waar je mee bezig bent.
Zijn de Goden dan toch slimmer?
Gaat dit echt een beter mens van je maken?
Soms kunnen we niet meer gewoontegetrouw handelen en vragen we ons af wat we eigenlijk aan het doen zijn. Hangt dit absurde dan samen met het besef van onze eindigheid? Moet ik nog iets doen voordat ...
Jij moet het ons straks kunnen vertellen!
Groetjes van de oude garde en volhouden hoor ... -
02 Mei 2016 - 20:53
Karien:
knap hoor wat jij doet !!!
liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
