14 april 2016
Blijf op de hoogte en volg Patricia
16 April 2016 | België, Charleroi
Zeker de laatste week heb ik van binnen staan trappelen van ongeduld... En nu is het dan zo ver... Nog wat onzekerheid: niks vergeten? Zou ik het wel aankunnen?
Ik begon met 7,5 kg in mijn rugzak en toen alles er eenmaal in zat, was het toch 9,5 kg. écht te veel dus, dus nogmaals kritisch door mijn bagage en uiteindelijk 1 kg er van af weten troggelen. Dan gaat het over onnozele dingen als een paar sokken minder, maar alles telt. Al is het maar het idee, toch 1000 gr ballast losgelaten.
Nu wachten op mijn vlucht en mijmeren over al die lieve mensen om me heen met berichtjes, laatste acties en super attenties. Ik verbaas me over zo veel enthousiasme en liefde. Dat raakt me.
Inmiddels heb ik een Jacobsschelp en een geluksengeltje aan mijn rugzak hangen, een reizende boeddha in mijn broekzak, een "figa" en een Chinese geluksmunt om mijn nek en een gelukspoppetje voor onder mijn kussen. Hoeveel geluk kan een mens hebben?
Een ander staaltje over loslaten en hoe moeilijk dat kan zijn, maak ik mee in het vliegtuig waar ik 3 kwartier lang mijn telefoon kwijt ben. Heen en weer geslingerd tussen vertrouwen en wanhoop, doorzoek ik 80 keer door mijn tas, de grond en alle 10 mijn zakken. Tot ik uiteindelijk opsta en mijn telefoon verstopt zie zitten tussen de rug- en armleuning. Hmmm nog een weg te gaan in het loslaten.
En...zonder oordeel? Vergeet het maar. Wat was ik pisnijdig op mezelf. Gelukkig kan ik er nu om lachen.
Vanuit het vliegveld naar St Jean Pied de Port verloopt de reis voorspoedig. Op het station, tussen allemaal aankomende wandelaars die in groepjes bij elkaar staan, realiseer ik me dat ik eigenlijk helemaal niet sociaal ben. Ik ben nog graag alleen.
St Jean is een gezellig toeristisch dorpje. Ik hou het rustig: heb heerlijk eend gegeten met een glaasje rosé en duik vroeg het bed in, want de laatste nachten waren kort. Alvast mijn lunch voor morgen gekocht: tomaten met camembert. Dat laatste was niet het beste idee, want die stinkt je rugzak uit. Morgen een lekker vers stokbroodje erbij en dan gaat de tocht echt beginnen!
Buen camino!
Ik begon met 7,5 kg in mijn rugzak en toen alles er eenmaal in zat, was het toch 9,5 kg. écht te veel dus, dus nogmaals kritisch door mijn bagage en uiteindelijk 1 kg er van af weten troggelen. Dan gaat het over onnozele dingen als een paar sokken minder, maar alles telt. Al is het maar het idee, toch 1000 gr ballast losgelaten.
Nu wachten op mijn vlucht en mijmeren over al die lieve mensen om me heen met berichtjes, laatste acties en super attenties. Ik verbaas me over zo veel enthousiasme en liefde. Dat raakt me.
Inmiddels heb ik een Jacobsschelp en een geluksengeltje aan mijn rugzak hangen, een reizende boeddha in mijn broekzak, een "figa" en een Chinese geluksmunt om mijn nek en een gelukspoppetje voor onder mijn kussen. Hoeveel geluk kan een mens hebben?
Een ander staaltje over loslaten en hoe moeilijk dat kan zijn, maak ik mee in het vliegtuig waar ik 3 kwartier lang mijn telefoon kwijt ben. Heen en weer geslingerd tussen vertrouwen en wanhoop, doorzoek ik 80 keer door mijn tas, de grond en alle 10 mijn zakken. Tot ik uiteindelijk opsta en mijn telefoon verstopt zie zitten tussen de rug- en armleuning. Hmmm nog een weg te gaan in het loslaten.
En...zonder oordeel? Vergeet het maar. Wat was ik pisnijdig op mezelf. Gelukkig kan ik er nu om lachen.
Vanuit het vliegveld naar St Jean Pied de Port verloopt de reis voorspoedig. Op het station, tussen allemaal aankomende wandelaars die in groepjes bij elkaar staan, realiseer ik me dat ik eigenlijk helemaal niet sociaal ben. Ik ben nog graag alleen.
St Jean is een gezellig toeristisch dorpje. Ik hou het rustig: heb heerlijk eend gegeten met een glaasje rosé en duik vroeg het bed in, want de laatste nachten waren kort. Alvast mijn lunch voor morgen gekocht: tomaten met camembert. Dat laatste was niet het beste idee, want die stinkt je rugzak uit. Morgen een lekker vers stokbroodje erbij en dan gaat de tocht echt beginnen!
Buen camino!
-
16 April 2016 - 22:01
MarianB:
Lieve Pat, heel veel succes maar vooral plezier. Enne: doe een plastic zakje om je camembert -
17 April 2016 - 10:30
Marianne:
Wat heerlijk om wat van je te horen! Ben heel benieuwd hoe het verder gaat.
Kan het bijna ruiken die camembert Hahahah -
17 April 2016 - 15:40
Bart:
Hoi Patrice,
Je schrijft leuk zeg. Omdat je van je hart geen moordkuil maakt denk ik.
Aan je toon hoor ik dat je goed bezig bent. Ondertussen denk ik wel aan al die pelgrims die we twee jaar geleden in die contreiën zagen gaan en soms zagen zeulen als het broeierig warm was of juist regenachtig. Dan kun je dus de man met de hamer tegenkomen maar als je doorgaat als je doet kan dat nog even duren.
Aan de andere kant bedenk ik me dat we een jaar of twee/drie geleden daar waar jij nu zit met de caravan zijn doorgestoken van Spanje richting le Boulou dus door St. Jean Pied de Port en dat we toen onder de indruk waren van de hoogteverschillen. Maar adembenemend mooi was 't er.
Mucho animo pues y que te vaya bien!
Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
